...Κάθε πρόσωπο της σκηνής των σκιών αντιπροσωπεύει και από έναν τύπο ανθρώπων που ζουν και κινούνται γύρω μας.Ο Καραγκιόζης:
Είναι ο τέλειος τύπος ανθρώπου του λαού. Το πρώτο πρόσωπο της σκηνής των σκιών. Ευφυολόγος, τραγουδιστής, καλόκαρδος, πατριώτης, πολιτικός. Ετοιμόλογος, ερωτόληπτος, ωραιομανής, ενώ είναι άσχημος σε αφάνταστο βαθμό. Πότε είναι πλούσιος, πότε φτωχός, πότε κάνει τον κουτό, πότε τον παλικαρά. Άλλοτε η μεγάλη του εξυπνάδα τον οδηγεί στην τρέλα, πότε
είναι αφελής, άλλοτε είναι απατεώνας και άλλοτε προστατεύει τους αδύνατους φτάνοντας μέχρι θυσίας. Όπου θέλεις τον βρίσκεις: στο Σαράι, στην αγορά, στα λημέρια των υπερασπιστών της πατρίδας, στα σαλόνια, στα λημέρια των ληστών, στο δρόμο, στα μοναστήρια. Γίνεται Πασάς, Σουλτάνος, Ναύαρχος, Στρατηγός, Πρωτοπαλίκαρο, Δικηγόρος, Γιατρός, Υπηρέτης, Μάγερας, Διπλωμάτης. Πρώτος στις μάχες, στο ξύλο, στον έρωτα. Πρώτος στη φυλακή, πρώτος στην πολιτική, πρώτος στο ζήτω, πρώτος στο γιούχα. Είναι με όλα τα κόμματα, με όλους τους δημάρχους, με όλους τους βουλευτάς, με όλους τους υπουργούς. Πότε αντιπολιτευόμενος και άλλοτε συμπολιτευόμενος.
Μα παρ’ όλα τα επαγγέλματα που αλλάζει ποτέ δεν είναι χορτάτος, πάντοτε πεινασμένος.
Κάποτε που ήθελαν να τον κάνουν Σουλτάνο, ρώτησε: "Οι Σουλτάνοι τρώνε";
Είναι ο τέλειος τύπος του Ρωμιού.
Ο Κολλητήρης:
Γιος του Καραγκιόζη, είναι αποτύπωμα του πατέρα του. Ο Καραγκιόζης τον διδάσκει πώς να κλέβει και τι κατεργαριές να κάνει.
Ο Μπάρμπα Γιώργος:
Είναι ο τέλειος τύπος του βουνίσιου χωριάτη, του Ρουμελιώτη. Άνθρωπος δυνατός, τίμιος, ηθικός, πολύ αγαθού χαρακτήρος. Του αρέσει το τσάμπα και έχει μεγάλη μανία να παντρευτεί. Ο Καραγκιόζης γνωρίζοντας όλα αυτά τον μαλώνει πολλές φορές, εκμεταλλευόμενος την αγαθότητά του.
Ο Χατζηαβάτης:
Είναι από τα δρώντα κυρίως πρόσωπα της σκηνής των σκιών. Είναι η πόρτα των παραστάσεων. Τύπος αδύνατου χαρακτήρος, δειλός στο άκρον. Πονηρός σε αφάνταστο βαθμό. Κόλαξ όσο λίγοι. Κάνει τον μισοκακόμοιρο ενώ τα αντιλαμβάνεται όλα. Παρασύρει πολλές φορές τον Καραγκιόζη σε διάφορες βρομοδουλειές. Είναι δε, αχώριστος μ’ αυτόν.
Ο Σιορ Διονύσιος:
Ζακυνθινός από παλιά αρχοντική οικογένεια ξεπεσμένη. Τύπος δανδή. Πάντοτε όμως αποτυγχάνει στους έρωτές του και τις περισσότερες φορές τρώει ξύλο. Επειδή είναι ομορφοντυμένος και με καλούς τρόπους, ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης τον μεταχειρίζονται σα δόλωμα σε διάφορες κατεργαριές.
Ο Σταυράκης:
Κουτσαβάκης, ψευτοπαλληκαράς, σερέτης τύπος Ψειριώτη της παλιάς Αθήνας με ευγενικούς τρόπους. Ενώ είναι άψιλος κάνει τον παραλή. Ποτέ δεν εννοεί να υποχωρήσει αν και πάντοτε τρώει το ξύλο της χρονιάς του. Ακολουθείται από έναν υπασπιστή, το Νώντα.
Ο Ομορφονιός:
Το αντίθετο του ονόματός του. Άσχημος με τεράστιο κεφάλι και μύτη. Είναι μικρόσωμος με κοντά πόδια. Έχει την ιδέα ότι είναι ωραίος και κοροϊδεύει τους άσχημους.
Ο Βέλη Γκέκας:
Δερβέναγας. Είναι ο παλικαράς του Σαραγιού. Ή μάλλον ο εκτελεστής του νόμου. Ενώ πολλές φορές κακομεταχειρίζεται τον Καραγκιόζη κατά βάθος τον φοβάται για την πονηριά του. Μόνο ο Μπάρμπα Γιώργος τα βάζει με τον Βέλη Γκέκα και πολλές φορές τον δέρνει.
Αυτά είναι τα κυριότερα πρόσωπα της σκηνής των σκιών. Μα υπάρχουν και πολλά άλλα, όπως ο Βεζίρης ο αντιπρόσωπος της εξουσίας, άλλοτε τυραννικός και άλλοτε καλός με τους υπηκόους του. Οι Πασάδες, οι Μπέηδες. Οι αρματολοί και κλέφτες παρμένοι από πρόσωπα που έζησαν και έδρασαν πριν ή κατά την Ελληνική Επανάσταση, πρόσωπα ευγενικά που δε λογαριάζουν το θάνατο για το κοινό συμφέρον, που μάχονται για τους άοπλους αδελφούς τους. Ηρωικές Ελληνίδες που πολεμούν κι αυτές. Μετά έρχονται άλλοι τύποι χωρικών και ανθρώπων των πόλεων. Αγάδες, Αλβανοί στρατιώτες, αξιωματούχοι διαφόρων εθνών…
...Αυτά τα άψυχα δέρματα κάθε βράδυ παίρνουν ζωή μπρος στο άσπρο πανί...
Περιοδικό "Θέατρο", 1963
Μα παρ’ όλα τα επαγγέλματα που αλλάζει ποτέ δεν είναι χορτάτος, πάντοτε πεινασμένος.
Κάποτε που ήθελαν να τον κάνουν Σουλτάνο, ρώτησε: "Οι Σουλτάνοι τρώνε";
Είναι ο τέλειος τύπος του Ρωμιού.
Ο Κολλητήρης:
Γιος του Καραγκιόζη, είναι αποτύπωμα του πατέρα του. Ο Καραγκιόζης τον διδάσκει πώς να κλέβει και τι κατεργαριές να κάνει.
Ο Μπάρμπα Γιώργος:
Είναι ο τέλειος τύπος του βουνίσιου χωριάτη, του Ρουμελιώτη. Άνθρωπος δυνατός, τίμιος, ηθικός, πολύ αγαθού χαρακτήρος. Του αρέσει το τσάμπα και έχει μεγάλη μανία να παντρευτεί. Ο Καραγκιόζης γνωρίζοντας όλα αυτά τον μαλώνει πολλές φορές, εκμεταλλευόμενος την αγαθότητά του.
Ο Χατζηαβάτης:
Είναι από τα δρώντα κυρίως πρόσωπα της σκηνής των σκιών. Είναι η πόρτα των παραστάσεων. Τύπος αδύνατου χαρακτήρος, δειλός στο άκρον. Πονηρός σε αφάνταστο βαθμό. Κόλαξ όσο λίγοι. Κάνει τον μισοκακόμοιρο ενώ τα αντιλαμβάνεται όλα. Παρασύρει πολλές φορές τον Καραγκιόζη σε διάφορες βρομοδουλειές. Είναι δε, αχώριστος μ’ αυτόν.
Ο Σιορ Διονύσιος:
Ζακυνθινός από παλιά αρχοντική οικογένεια ξεπεσμένη. Τύπος δανδή. Πάντοτε όμως αποτυγχάνει στους έρωτές του και τις περισσότερες φορές τρώει ξύλο. Επειδή είναι ομορφοντυμένος και με καλούς τρόπους, ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης τον μεταχειρίζονται σα δόλωμα σε διάφορες κατεργαριές.
Ο Σταυράκης:
Κουτσαβάκης, ψευτοπαλληκαράς, σερέτης τύπος Ψειριώτη της παλιάς Αθήνας με ευγενικούς τρόπους. Ενώ είναι άψιλος κάνει τον παραλή. Ποτέ δεν εννοεί να υποχωρήσει αν και πάντοτε τρώει το ξύλο της χρονιάς του. Ακολουθείται από έναν υπασπιστή, το Νώντα.
Ο Ομορφονιός:
Το αντίθετο του ονόματός του. Άσχημος με τεράστιο κεφάλι και μύτη. Είναι μικρόσωμος με κοντά πόδια. Έχει την ιδέα ότι είναι ωραίος και κοροϊδεύει τους άσχημους.
Ο Βέλη Γκέκας:
Δερβέναγας. Είναι ο παλικαράς του Σαραγιού. Ή μάλλον ο εκτελεστής του νόμου. Ενώ πολλές φορές κακομεταχειρίζεται τον Καραγκιόζη κατά βάθος τον φοβάται για την πονηριά του. Μόνο ο Μπάρμπα Γιώργος τα βάζει με τον Βέλη Γκέκα και πολλές φορές τον δέρνει.
Αυτά είναι τα κυριότερα πρόσωπα της σκηνής των σκιών. Μα υπάρχουν και πολλά άλλα, όπως ο Βεζίρης ο αντιπρόσωπος της εξουσίας, άλλοτε τυραννικός και άλλοτε καλός με τους υπηκόους του. Οι Πασάδες, οι Μπέηδες. Οι αρματολοί και κλέφτες παρμένοι από πρόσωπα που έζησαν και έδρασαν πριν ή κατά την Ελληνική Επανάσταση, πρόσωπα ευγενικά που δε λογαριάζουν το θάνατο για το κοινό συμφέρον, που μάχονται για τους άοπλους αδελφούς τους. Ηρωικές Ελληνίδες που πολεμούν κι αυτές. Μετά έρχονται άλλοι τύποι χωρικών και ανθρώπων των πόλεων. Αγάδες, Αλβανοί στρατιώτες, αξιωματούχοι διαφόρων εθνών…
...Αυτά τα άψυχα δέρματα κάθε βράδυ παίρνουν ζωή μπρος στο άσπρο πανί...
Περιοδικό "Θέατρο", 1963
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου